ما که روز و شب به سوزیم و گدازیم

دل فقط به عشق مولامون می بازیم

اگه از دنیا بریم بشیم بهشتی

تو بهشت بازم حسینیه می سازیم

خدا از روز ازل ما رو جدا کرد

سر تا پا وجودمونو با صفا کرد

دید که نه فکر جهنم نه بهشتیم

ما رو با حسین زهرا آشنا کرد

ما همه محصل عشق و جنونیم

قدر این عشقو محبتو میدونیم

توی دانشگاه روضه های ارباب

رشته زینب شناسی رو می خونیم

ما مرید نسل پاک هل اعطائیم

عاشق بچه های شیر خدائیم

هر کی میخواد بدونه کجائی هستیم

ما اصالتاً واسه کرب و بلائیم

جلوه عشق حسینی پر فروغه

سر بازار محبتت شلوغه

ما فقط حسینو می شناسیم و میگیم

تموم عشقا به جز حسین دروغه

عشق ما نداره اندازه و مقیاس

اگه قلب ما حسینی شد و حساس

واسه اینه از ازل روی دلامون

ذکر یا حسین نوشت حضرت عباس

ما حسابمون جداست از همه عالم

ما رو می شناسن همه عالم و آدم

سینه زنهای همیشه حسینیم

تموم سال واسه ماست ماه محرم

ای نوای سینه های عاشقونه است

همه جا گشتم نگو حسین یه دونه است

به سر وسینه بزن حسینو عشقه

بی خیال بذار همه بگن دیوونه است

ما همه بیمه مادر حسینیم 

سایه بون سر ما چادر زهراست 

عالم همه قطره اند و دریاست حسین 

خوبان همه بنده اند و آقاست حسین

ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش

از بسکه که کرم دارد و آقاست حسین

بنویسید دگر بروی سنگ لحدم من فقط عشق حسین ابن علی را بلدم
ننویسید که ناکام شده به عالمین بنویسید که طپش های دلم گفته حسین
ننویسید که پرپر شده همچون گل یاس بنویسید شده مست و خراب عباس
ننویسید که از روز ابد مذهبی ام بنویسید که تا روز ابد زینبیم
ننویسید که مست از قدح ساغریم بنویسید که همواره علی اکبریم
ننویسید که جان داد دگر بر سر دوست بنویسید که مجنون علی اصغر اوست
ننویسید گنه پرده مهتابش شد بنویسید سینه زن اربابش شد
ننویسید ندارد به جهان خانه و جا بنویسید ماواش شده کرببلا
ننویسید که او نوکر بدعهدی بود بنویسید که او منتظر مهدی بود

 آرزوی دیدن کرببلادارم بدل           شوق دیدار حسین سر جدا دارم بدل

دردلم باشد شب وروز آرزوی کربلا      مرغ دل پر می زند هردم بسوی کربلا

این دل غمدیده اندر جستجوی کربلا         من هوای خاک پاک کربلا دارم بدل

ای بشیر اکنون ببر من را بسوی شاه دین    زندگیم بستگی دارد ببوی شاه دین

تاببوسم مرقد پاک نکوی شاه دین          شوق دیدار عزیز مصطفی دارم بدل

این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست
این چه شمعیست که جانها همه پروانه اوست
هر کجا می نگرم رنگ رخش جلوه گر است
هر کجا می گذرم جلوه مستانه اوست
هر کسی میل سوی کرببلایش دارد
من چه دانم که چه سریست به در خانه اوست

یاس می گوید حسین احساس می گوید حسین 

 ساقی لب تشنگان عباس می گوید حسین 
مست می گوید حسین سرمست می گوید حسین 
ساقی کرببلا تا هست می گوید حسین
تیر می گوید حسین شمشیر می گوید حسین 
کودک لب تشنه بی شیر می گوید حسین
آب می گوید حسین مهتاب می گوید حسین
زاده ام البنین بی تاب می گوید حسین
لاله می گوید حسین آلاله می گوید حسین 
ساقی اهل حرم با ناله می گوید حسین
فاطمه گوید حسین هم علقمه گوید حسین 
خشکِ لب عباس در هر زمزمه گوید حسین
دیده می گوید حسین غم دیده می گوید حسین
پور حیدر با کف ببریده می گوید حسین
باده می گوید حسین سجاده می گوید حسین
دست من از تن جدا افتاده می گوید حسین

 آسمان گوید حسین هم کهکشان گوید حسین 

 دیده گریان حضرت صاحب زمان گوید حسین
خاک می گوید حسین افلاک می گوید حسین
پاره مشک ساقی غمناک می گوید حسین
جان می گوید حسین بی جان می گوید حسین 
ساقی غمدیده لب تشنگان گوید حسین
دین می گوید حسین آئین می گوید حسین
تیر خورده دیده ای حق بین می گوید حسین
اشک من گوید حسین این مشک من گوید حسین
در غم او دیده پُر اشک من گوید حسین
جان می گوید حسین ایمان می گوید حسین
تیر خورده غرق خون چشمان من گوید حسین